به نقل از «فارس»

آسیا در تیررس دیپلماسی ایرانی

تاریخ انتشار: ۲ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۰۹۹۰۷

فارس پلاس؛ دیگر رسانه‌ها- ایران نوشت: آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی مقصد جدیدترین سفر خارجی خود را از جنوب شرقی آسیا برگزید. رئیس‌جمهور روز گذشته با هدف توسعه و تقویت مناسبات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در سفری سه روزه و در رأس هیأتی بلندپایه راهی «جاکارتا»، پایتخت اندونزی شد. سفر رئیسی که با دعوت رسمی «جوکو ویدودو»، رئیس‌جمهور اندونزی انجام می‌شود، در حالی است که از آخرین سفر رسمی دوجانبه رؤسای‌جمهور دو کشور قریب به 17 سال می‌گذرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کشورهای حوزه آسیا یکی از حوزه‌های دارای اهمیت در سیاست خارجی دولت سیزدهم به شمار می‌آیند. آنچه این کشورها را نزد دولتمردان مهم کرده است، تنها معطوف به وجه سیاسی این ارتباط نیست، بلکه ناظر بر به‌کارگیری ظرفیت‌های سیاسی و دیپلماتیک در خدمت اهداف و منافع اقتصادی کشور است؛ زیرا تمرکز دولت پیشین بر ترمیم رابطه با غرب که به کاهش بی‌مانند سطح روابط ایران با بازیگران حوزه آسیا انجامیده بود در کنار این ایده که سیاست خارجی ایران باید سیاست تهاجمی- تدافعی باشد، سبب می‌شد دیپلماسی ایران، توجه به توسعه روابطش را با کشورهایی که در سنت روابط بین‌الملل «پیرامون» خوانده می‌شدند، نادیده گیرد. بر همین اساس، نه تنها تمنیات دولت‌های یازدهم و دوازدهم به واسطه تمرکز بر سیاست توسعه مناسبات با غرب برآورده نشد که روابط سیاسی‌اش با کشورهای بزرگ و کوچک آسیایی به سفرهای بعضاً فاقد دستاورد محدود شد که حتی بسیاری از همکاری‌های پیشین را در روند نزول یا پایان قرار داد.

دیپلماسی اقتصادی فعالانه

رویکرد ویژه‌ای که رئیسی با بهره‌گیری از دیپلماسی اقتصادی فعالانه در نقاط مختلف منطقه و جهان در پیش گرفت، نمود عینی‌اش را در یافتن جایگاه کشور در سازمان همکاری «شانگهای» و گشودن مراودات گسترده با کشورهای مختلف حوزه آسیایی نشان داد و سبب شد کشورهای آسیای مرکزی، شرقی و جنوب شرقی با فراغ‌ بال بیشتری از توسعه روابط خود با ایران استقبال کنند. در میان کشورهای این حوزه، ناظران زمانی از اندونزی به‌عنوان یکی از کشورهای هدف در ریل‌گذاری جدید سیاست خارجی ایران نام بردند که رئیسی در پیام سال گذشته خود برای تبریک فرارسیدن سالروز استقلال جمهوری اندونزی به «جوکو ویدودو» بر اهمیت بهره‌برداری از فرصت‌های بی‌شمار همکاری میان دو کشور برای تحقق اهداف دوجانبه تأکید ویژه‌ای کرد که نشان از پیگیری اهداف توأمان سیاسی و اقتصادی آن داشت.

موقعیت ویژه اندونزی

اندونزی که در محدوده جغرافیایی استوایی جنوب شرقی آسیا قرار گرفته، از صدها جزیره بزرگ و کوچک تشکیل شده و به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان دنیا به شمار می‌رود. این کشور در حالی میزبان امروز مقام عالی‌رتبه ایرانی است که از منظر اقتصادی و جغرافیایی حائز موقعیت ویژه‌ای در جنوب شرقی آسیاست. قرار گرفتن اندونزی در مسیر تنگه «مالاکا» به عنوان معبر نیمی از نفت و تجارت جهانی، موقعیت ویژه‌ای به آن بخشیده و از جهت منطقه‌ای، این کشور را به قوه محرکه و موتور رشد اتحادیه «آ سه ‌آن» و منطقه تبدیل کرده است؛ اتحادیه‌ای مشتمل بر 10 عضو که حدود 10 درصد (بیش از 640 میلیون نفر) جمعیت جهان را در خود جای داده و در طول 50 سال گذشته، به نماد همکاری‌های مثبت بین‌المللی و پیشرفت منطقه‌گرایی در جنوب شرق آسیا تبدیل شده است. در هم تنیده شدن شبکه تولید «آ سه آن» و افزایش مبادلات تجاری بین اعضای این اتحادیه که موقعیت آن را در مقابل بازارهای خارجی تقویت می‌کند، نشان دهنده ضرورت ایجاد جایگاهی قابل اعتماد از سوی جمهوری اسلامی در این اتحادیه منطقه‌ای است تا بتواند از منافع آن بهره گیرد. خاصه آنکه ایران بویژه در دو سال اخیر کوشیده سطح مراودات اقتصادی خود با اکثر کشورهای عضو «آ سه ‌آن» را افزایش دهد. چنانکه به آنها نفت، گاز، محصولات پتروشیمی، مواد غذایی، خشکبار، ماشین آلات، پنبه و فرش صادر و در مقابل از این کشورها کالاها و محصولات الکترونیکی، الکتریکی، منسوجات، فلزات و بسیاری از محصولات خوراکی از جمله برنج، موز، چای و شکر وارد می‌کند. حال آنکه اندونزی در سطح منطقه‌ای و به طور مشخص در جنوب شرقی آسیا و اتحادیه «آ سه آن» زیر سایه بهره‌مندی از سرمایه گسترده اقتصادی و انسانی نقش برادر بزرگ‌تر را ایفا می‌کند.

رشد صادرات به جاکارتا

بواسطه چنین جایگاهی است که حجم مراودات اقتصادی دوجانبه ایران با اندونزی در دولت سیزدهم رشد بی‌سابقه‌ای را تجربه کرده است. سیدروح الله لطیفی، سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صمت در آستانه سفر رئیس‌جمهور به «جاکارتا» به توضیح این رشد قابل ملاحظه ارقام صادراتی ایران پرداخته و می‌گوید: «در آغاز دولت سیزدهم، در سال ۱۴۰۰، بالاترین میزان صادرات 10 سال گذشته به اندونزی رخ داده که این میزان یک میلیارد و ۸۱ میلیون و ۵۰۱ هزار دلار بوده، در سال ۹۹ صادرات به اندونزی ۶۷۴ میلیون دلار، سال ۹۸ حدود ۹۱۵ میلیون دلار، سال ۹۷ هم ۷۵۵ میلیون دلار، سال ۹۶ حدود ۶۴۹ میلیون دلار، سال ۹۵ حدود ۱۷۳ میلیون دلار، سال ۹۴ حدود ۹۶ میلیون دلار، سال ۹۳ حدود ۷۰ میلیون دلار و سال ۹۲ هم ۵۹ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار بوده که نشان دهنده رشد ۱۸ برابری صادرات ایران، در این دوره ۱۰ساله بوده است.»

علاوه بر این، عضویت اندونزی در گروه 20 که از منظر این گروه اقتصادی نوظهور، به دلیل همگرایی اقتصادی در بازارهای جهانی به یک قدرت مهم اقتصادی تبدیل شده، به آن قدرتی فراتر از مرزهای خود بخشیده و اهمیت این کشور را در دیپلماسی مقتصدانه جمهوری اسلامی افزون ساخته است.

قرابت‌های سیاسی و فرهنگی

مقام‌های دولت سیزدهم در تأکید بر ابعاد سیاسی رابطه تهران و «جاکارتا»، وجود قرابت‌های فرهنگی را مقدمه‌ای بر بهبود و توسعه روابط سیاسی دوجانبه و منطقه‌ای می‌دانند. زیرا علاوه بر همکاری‌های اقتصادی و تلاش برای گسترش مبادلات تجاری دوجانبه و چندجانبه، تعاملات سیاسی نیز بویژه در شرایطی که خطر تروریسم و افراط‌گرایی، جهان را تهدید می‌کند و بر اهمیت همکاری‌های نزدیک درون منطقه‌ای می‌افزاید، در اهداف ایران از توسعه این روابط قرار دارد. ارتقای شکل روابط ایران با اندونزی به‌عنوان کشوری که از نفوذ معنوی‌ و اقتصادی قابل توجهی در کشورهای حوزه جنوب شرقی آسیا برخوردار است، حائز اهمیت است؛ چه آنکه اندونزی با داشتن جمعیت پرشمار مسلمان، این امکان بالقوه را دارد که یکی از کشورهای تأثیر‌گذار در مقابله با افراط‌گرایی و تروریسم بر آمده از اندیشه‌های تکفیری باشد. بر همین اساس بی‌تردید ایجاد محور همکاری‌های مشترک تهران و «جاکارتا» در موضوعات امنیتی منطقه بویژه جلوگیری از نفوذ تروریسم و کمک به ایجاد ثبات و امنیت در منطقه در زمره یکی از محورهای مهم مطرح شده در رایزنی‌های مقامات دو کشور قرار می‌گیرد. سمت و سویی از همکاری که اثرات روابط دو کشور را به امری فراتر از روابط دوجانبه رهنمون می‌شود و خواه‌ناخواه بر اساس رویکرد کشورهای منطقه نسبت به جبهه مقابله با تروریسم تقویت یا تخریب خواهد شد. هر چند به نظر می‌رسد مقامات ایران و اندونزی در فصل جدید رابطه‌شان تأکید دارند که این رابطه را از تأثیر‌گذاری فشارها و کارشکنی‌های خارجی مصون خواهند داشت. بد نیست در این زمینه به تلاش‌هایی اشاره شود که ایالات متحده برای ترغیب اندونزی جهت عادی‌سازی رابطه این کشور با رژیم صهیونیستی به جریان انداخته اما با وجود رایزنی‌های گسترده تاکنون حاصلی به دست نیاورده است.

تظاهرات گسترده چند ماه پیش مردم این کشور در اعتراض به حضور تیم رژیم صهیونیستی در مسابقات جام جهانی فوتبال زیر۲۰ سال نمونه واضحی از این واقعیت بود که نشان می‌داد امریکا با وجود پیشنهادات بسیاری که برای کمک به ظرفیت‌های نظامی و دفاعی اندونزی ارائه کرده و همواره از همکاری‌های استراتژیک سخن به میان آورده، راه درازی دارد تا دولتمردان این کشور را نسبت به سیاست‌های زیاده‌طلبانه خود در منطقه آسیا و بویژه نسبت به همپیمانان منطقه‌ای‌اش همچون تل‌آویو متمایل سازد. به هر ترتیب سیاست خارجی دولت سیزدهم در رویکرد فعال خود می‌کوشد روابط خود با بازیگران کوچک و بزرگ آسیایی را که طی سال‌های گذشته در حاشیه و بیم و امید قرار داشت در مسیر تبدیل شدن به روابطی راهبردی از منظر سیاسی و اقتصادی قرار دهد؛ دستاوردی که اهمیت آن با به ثمر رسیدن طرح‌های زیرساختی در عرصه تجاری و توسعه صادرات و سرمایه‌گذاری‌های گسترده در آینده بیش از پیش نمود خواهد یافت.

پایان پیام/غ

منبع: فارس

کلیدواژه: روزنامه ایران دیپلماسی جنوب شرقی آسیا دولت سیزدهم سیاست خارجی میلیون دلار منطقه ای دو کشور ویژه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۰۹۹۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شکست ائتلاف ضدایرانی

زمانی که ایران۱۳آوریل بیش از۳۰۰موشک وپهپاد به سمت رژیم‌صهیونیستی پرتاب کرد، اردن به کمک این رژیم آمد. گزارش‌های اولیه حاکی از کمک چند کشور عربی دیگر به رژیم‌صهیونیستی است؛ تلاش‌هایی که آنها بعدا تلاش کردند رد کنند. با وجود این، گروهی از سران رژیم‌صهیونیستی و همچنین برخی ناظران در واشنگتن، این اقدامات را نشانه‌ای از تغییری بزرگ تفسیر کردند.

استدلال بر این بود کشور‌های عربی در صورت افزایش درگیری با ایران، در کنار رژیم‌صهیونیستی خواهند ایستاد. هرزی هالوی، رئیس ستاد کل ارتش این رژیم مدعی شد حمله ایران فرصت‌های جدیدی برای همکاری در غرب آسیا ایجاد کرده است. مؤسسه مطالعات امنیت داخلی رژیم‌صهیونیستی نیز ادعا کرد، ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی‌ای که در رهگیری موشک‌های ایران به سمت رژیم‌صهیونیستی مشارکت داشتند، ظرفیت ایجاد ائتلافی منطقه‌ای را علیه ایران نشان می‌دهند. دیوید ایگناتیوس، ستون‌نویس واشنگتن‌پست گفت: این تغییری بالقوه برای رژیم‌صهیونیستی است؛ تغییری که به منطقه شکل جدیدی می‌دهد. با وجود ارزیابی‌های خوشبینانه، درک درستی از پیچیدگی چالش‌های منطقه وجود ندارد. بدون شک، با توجه به ماهیت بی‌سابقه درگیری‌های نظامی میان ایران و رژیم‌صهیونیستی در ماه آوریل، ممکن است راهبرد آینده رژیم‌صهیونیستی در قبال ایران، ملاحظات منطقه‌ای بیشتر باشد، اما واقعیت‌های موجود در منطقه که مانع همکاری اعراب و رژیم‌صهیونیستی می‌شود، به‌طور قابل‌توجهی تغییر نکرده است. حتی پیش از حمله هفتم اکتبر ۲۰۲۳ میلادی، حماس و جنگ متعاقب رژیم‌صهیونیستی در غزه، کشور‌های عربی امضاکننده توافق‌نامه ابراهیم درسال۲۰۲۰ میلادی از حمایت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی، گسترش شهرک‌سازی‌های رژیم‌صهیونیستی در کرانه باختری و نیز مدارای وی نسبت به تلاش‌های وزیران راستگرا برای برهم‌زدن وضع موجود در قدس ناامید شده بودند.
 
سران عرب، محتاط‌تر از گذشته
پس از آغاز عملیات نظامی رژیم‌صهیونیستی در غزه در اکتبر ۲۰۲۳ میلادی و موج اعتراضات در سراسر غرب آسیا، سران عرب با آگاهی از این‌که همکاری آشکار با رژیم‌صهیونیستی می‌تواند مشروعیت داخلی آنها را به خطر بیندازد، حتی محتاط‌تر از گذشته در حمایت علنی از این رژیم عمل کردند. همچنین در واکنش کشور‌های عربی به دور جدید رویارویی ایران و رژیم‌صهیونیستی نشانه‌ای از تغییر مواضع دیده نمی‌شود. کشور‌های عربی همچنان به‌دنبال متعادل کردن روابط خود با ایران و رژیم‌صهیونیستی، حفاظت از اقتصاد و امنیت خود و مهم‌تر از همه جلوگیری از درگیری منطقه‌ای گسترده‌تر هستند. آنها همچنین پایان دادن به جنگ فاجعه‌بار در غزه را بر رویارویی با ایران در اولویت قرار خواهند داد. با وجود این، با افزایش تنش میان ایران و رژیم‌صهیونیستی، اشتیاق کشور‌های عربی برای سرعت بخشیدن در ادغام منطقه‌ای رژیم‌صهیونیستی بیش از هر زمان دیگری به تمایل صهیونیست‌ها برای پذیرش تشکیل کشور فلسطین بستگی دارد. 
 
وابستگی به آمریکا؛ بلای دولت‌های عربی
تلاش‌های کشور‌های عربی برای مقابله و دفع حملات موشکی و پهپادی ایران به‌طور قطع ناشی از تمایل آنها برای حفظ روابط با آمریکا و نه نزدیک‌تر شدن به رژیم‌صهیونیستی است. از زمان آغاز عملیات رژیم‌صهیونیستی در غزه، سران عرب از ناکامی جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در مهار نسل‌کشی رژیم‌صهیونیستی شگفت‌زده شده‌اند. با وجود این، همچنان به دنبال گسترش همکاری با واشنگتن هستند، زیرا هیچ جایگزینی برای نوع امنیتی که آمریکا حفظ می‌کند، نمی‌بینند. کشور‌های عربی به این نتیجه دست یافته‌اند نزدیکی، بهترین راه تعامل با ایران است. جنگ غزه همچنان موضوع و اولویت فوری منطقه‌ای است و کشور‌های عربی در تلاش برای دستیابی به توافق صلح با کمک دولت بایدن هستند. در هر صورت کشور‌های عربی حوزه خلیج‌فارس تعامل نزدیک‌تری با تهران دارند و به‌خوبی آگاه هستند نزدیکی و همسایگی آنها با ایران در معرض نفوذ تهران قرارشان می‌دهد. در ماه‌های آینده به احتمال زیاد کشور‌های عربی تلاش خواهند کرد سیاست متوازن‌سازی را حفظ کنند و خود را از اقدامات تهاجمی بیشتر رژیم‌صهیونیستی دور نگه دارند. در صورت ادامه افزایش تنش میان ایران و رژیم‌صهیونیستی، احتمالا آنها تمایل کمتری به حمایت از عملیات رژیم‌صهیونیستی داشته باشند. به‌مرور زمان هزینه‌های داخلی حمایت آشکار از رژیم‌صهیونیستی برای آنها احتمالا افزایش خواهد یافت، به‌ویژه اگر نیرو‌های صهیونیستی وارد رفح شوند.
 
الگوی کشور‌های عرب برای حفاظت از منافع خود
کشور‌های عربی حوزه خلیج‌فارس بر این باورند برقراری گفتگو‌های دیپلماتیک مستقیم، ارائه مشوق‌های اقتصادی و دیپلماسی پشت‌پرده با تهران امن‌ترین راه‌های حفاظت از منافع‌شان و جلوگیری از سرایت درگیری است. صرف‌نظر از شدت درگیری ایران و رژیم‌صهیونیستی، به‌نظر نمی‌آید کشور‌های عربی از این اشکال تعامل عقب‌نشینی کنند. تلاش آنها برای توسعه روابط با ایران از زمان آغاز جنگ غزه بیشتر شده، درحالی‌که تلاش‌ها برای عادی سازی روابط با رژیم‌صهیونیستی متوقف شده است. کشور‌های عربی همچنان درزمینه دفاع موشکی با واشنگتن همکاری خواهند کرد، اما این همکاری مستلزم هماهنگی مستقیم قابل‌توجهی با رژیم‌صهیونیستی نیست. همچنین به‌زودی به سطح اتحاد دفاعی رسمی نخواهدرسید؛ این موضوع نیازمند همسویی بهتر سامانه‌های دفاعی کشور‌های عربی و همچنین اعتماد بسیار بیشتر است که هر دوی این موارد درغرب آسیا وجود ندارد و ایجاد آن زمانبر است.

ضرورت تعدیل دیدگاه جهانی
در صورت ادامه افزایش تنش میان ایران و رژیم‌صهیونیستی، کشور‌های عربی تمایل کمتری به حمایت از رژیم‌صهیونیستی خواهند داشت. کشور‌های عربی به‌ویژه حوزه خلیج‌فارس به احتمال بسیار زیاد با هرگونه حمله مستقیم به ایران که می‌تواند چشم‌انداز اقتصادی شکننده منطقه را بی‌ثبات کند یا به ضد‌حمله ایران در خلیج‌فارس منجر شود، مخالفت خواهند کرد. کشور‌هایی عربی گرچه علاقه‌مند به حفظ روابط دفاعی نزدیک با واشنگتن هستند، اما نمی‌خواهند به بلوکی بپیوندند که آشکارا علیه ایران و حامیان جهانی آن، مانند روسیه کار می‌کند. آنها ترجیح می‌دهند روابط متعدد منطقه‌ای و جهانی را متوازن، نه این‌که پل‌ها را خراب کنند. جهان باید انتظارات خود را در زمینه همکاری نزدیک‌تر میان کشور‌های عربی و رژیم‌صهیونیستی تعدیل کند. برگزاری گردهمایی‌های منطقه‌ای با سطح اهمیت بالا که آشکارا نشان‌دهنده تعامل سیاسی کشور‌های عرب با رژیم‌صهیونیستی باشد، تا زمانی که صهیونیست‌ها جنگ علیه غزه را خاتمه ندهند، محتمل نیست. تا آن زمان، تلاش کشور‌های عربی برای حفظ روابط اقتصادی با رژیم‌صهیونیستی نیز محدود خواهد بود.

منبع: روزنامه جام جم

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی